8 Μαρ 2009

Ημέρα της γυναίκας...my ass


Η πρώτη φορά που καταγράφεται οργανωμένη δράση από εργαζόμενες γυναίκες είναι στη Νέα Υόρκη, στις 8 Μαρτίου 1857, όταν εκατοντάδες γυναίκες απέργησαν σε διαμαρτυρία για τους χαμηλούς μισθούς, τις ατελείωτες ώρες εργασίας, τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και την άρνηση του δικαιώματος ψήφου. Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε το 1910 στην Κοπεγχάγη της Δανίας με στόχο την προώθηση σε όλο τον κόσμο του δικαιώματος ψήφου των γυναικών.

Καλά και άγια όλα αυτά. Αλλά, αν δεν έχω ξεχάσει να διαβάζω, αναφέρονται σε συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα και διεκδικήσεις. Τι σχέση έχουν αυτά με τη μάνα, τη σύζυγο, τη νοικοκυρά, τη γυναίκα της Πίνδου που συλλήβδην αναφέρουμε στους σημερινούς δεκάρικους, με την άνευρη και χαζοχαρούμενη ρομαντζάδα; Και δεν καταλαβαίνω πού είναι το τιμητικό στο να γεννιέται κάποιος γυναίκα, άντρας, ερωδιός ή κανελί με βούλες. Αξία δεν έχει κάποιος εκ γενετής κι από μόνος του, αξία αποκτά όσο ζει σε συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που τον καθορίζουν και τον κάνουν έλλογο υποκείμενο. Σ’αυτό το πλαίσιο θα το εκτιμούσα αν κάποιος μου εξηγούσε τι σχέση έχουν η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η Ελισσάβετ της Αγγλίας, η εργάτρια στο Πακιστάν και η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Και μη μου πείτε ότι ΔΕΝ κατουράνε όρθιες, δεν κάνουμε μαθήματα ανατομίας.

Βαρέθηκα τις ανέξοδες φανφάρες, τα λόγια τα μεγάλα, τα επικοινωνιακό τρικ. Για να μέινω σε δύο μόνο παραδείγματα, δείτε τον Μεγάλο Έλληνα Λάκη Λαζόπουλο που προσέφερε μεσω της τελευταίας του εκπομπής δωρεάν εισιτήρια σε γυναίκες για τη θεατρική του παρασταση ή τον ένδοξο υπουργό Μεταφορών, Ευριπίδη Στυλιανίδη, που βρήκε την ευκαιρία να λαϊκίσει αλύπητα προσφέροντας δωρεάν συγκοινωνίες στις γυναίκες. Άλφα, ξοδεύτηκε πάλι, κυριακάτικα δεν βλέπω πολύ τζίρο στο μαγαζί. Βου, τι είμαστε πια, είδος υπό εξαφάνιση που το χαϊδεύουμε και του πετάμε κι ένα ψαροκόκαλο εις ένδειξη φιλανθρωπίας; Γου, δεν θέλω τη συμπόνοια σου, την πολιτική σου τοποθέτηση θέλω. Όλες οι γυναίκες που θα το παίξουν απελευθερωμένες σήμερα, αύριο θα επιστρέψουν στις δουλειές, τους άντρες και τα παιδιά τους. Τη θέση σου σε πραγματικά προβλήματα θέλω.

Αλλά η μόδα των διαφόρων επετειακών ημερών έχει επεκταθεί στα πάντα σχεδόν (βλ. περιβάλλον, ρατσισμός, γιαούρτι πρόβειο). Πού μας οδηγεί αυτό; Ο Κακλαμάνης θα ήταν ο πρώτος που θα γιόρταζε τη μέρα περιβάλλοντος κι ο Καρατζαφέρης τη μέρα κατά του ρατσισμού. Και λοιπόν; Θα κάνουν αυτές οι εξαγγελίες τον έναν λιγότερο δασοκτόνο και τον άλλον λιγότερο ρατσιστή; Όχι μόνο δεν θα αλλάξει τίποτα στην πολιτική τους τοποθέτηση, αλλά τους δίνεται κι η ευκαιρία να εξαγνιστούν στην ρητορική κολυμπήθρα του Σιλωάμ («είδατε τι ωραία που τα είπα για το περιβάλλον/ρατσισμό/γιαούρτι πρόβειο κλπ»). Η γυναίκα, όπως και το περιβάλλον και ο ρατσισμός, και πολύ περισσότερο το πρόβειο γιαούρτι δεν είναι αφηρημένες έννοιες. Αν δεν πάψουμε να τις αντιμετωπίζουμε έτσι και να χάνουμε το χρόνο μας σε γιορτές και πανηγύρια, δεν θα δούμε ποτέ καμία Κούνεβα και κανέναν διεφθαρμένο ΗΣΑΠ κύριε Υπουργέ.

Γιατί στις γενικόλογες κι αφηρημένες εξαγγελίες όλοι συμφωνούμε, όλοι είμαστε γενικώς κι αορίστως υπέρ του πράσινου, όλοι είμαστε αφηρημένα υπέρ της δημοκρατίας, όλοι υπερθεματίζουμε για την ισότητα των δύο φύλων. Με ποιον τρόπο το κάνει ο καθένας σε συγκεκριμένα προβλήματα είναι το ερώτημα. Το μόνο συμπέρασμα λοιπόν που βγάζει κάποιος από τα γενικόλογα ευχολόγια (με τα οποία όλοι δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν, αφού δεν έχουν καμιά ουσία) είναι ότι το θέμα απονευρώνεται, εξουδετερώνεται πολιτικά, γίνεται άλλη μια γραφική γιορτούλα όπως η Πρωταπριλιά κι οι Απόκριες, για να πλειοδοτούν ανέξοδα οι απανταχού πολιτικάντηδες κι οι Εθνικοί μας Ήρωες.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πιστευεις οτι υπάρχει καμια γυναικα που να τσιμπάει σημερα; Το προβειο γιαουρτι, σε αναλογη τιμητικη γιορτη, θα ειχε μεγαλυτερες πιθανοτητες να τσιμπήσει.

k1 είπε...

Δυστυχώς, νομίζω ότι τσιμπάνε περισσότερες γυναίκες απ'οσο νομίζουμε. Αν δεν βγαίνουν γυναικοπαρέες στα μπαρ, πολλές δεν βρίσκουν τίποτα κακό σ'αυτές τις γιορτές. Ίδωμεν.

Кроткая είπε...

Στη σημερινή Monde (αλλά και σε άλλα έντυπα/σημεία της πόλης/δημόσια βήματα) έχει καταχωρισθεί μια ολοσέλιδη διαφήμιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δείχνει δυο γιάπηδες (έναν γένους θηλυκού κι έναν γένους αρσενικού). Το συνθηματάκι είναι "Is our work valued the same?" και το υποσλιγκανάκι παροτρύνει: "Close the gender pay gap".

Και αναρωτιέμαι, εγώ, η γυναίκα εργαζόμενη: σε μένα το λέει; Η Επιτροπή τι σκατά κάνει?

k2 είπε...

Τελευταία ενημέρωση: σήμερα, 9 Μαρτίου είναι η "μέρα καταναλωτή", που ανοίγει ολόκληρη "εβδομάδα καταναλωτή" (9-15 Μαρτίου). Φαντάζομαι ότι κι η μέρα του πρόβειου γιαουρτιού σ'αυτή την εβδομάδα θα εντάσσεται.

Кроткая είπε...

χα!
παραμονή της ημέρας της γυναίκας όλα τα μαγαζιά στο Βρυξελλοχώρι έκαναν ειδικές εκπτώσεις για τις γυναίκες -τον καλύτερο πελάτη τους!
Προετοιμάζονταν για την ημέρα καταναλωτή;

Το πρόβειο γιαούρτι δεν είναι καταναλώσιμο προϊόν: είναι ιδέα!

k1 είπε...

Κροτ, φάτε μάτια ψάρια. Όχι που περίμενες αύξηση. Με καταναλωτικό δάνειο θα βγεις στα μαγαζιά και πολύ σου είναι...Και αν δεν μπορείς να το αποπληρώσεις και σκοτώσεις τον τραπεζίτη no problem. Θα επικαλεστείς προεμμηνορυσιακό σύνδρομο. Μεγαλείο να είσαι γυναίκα or what?