Πολλά και σπουδαία συμβαίνουν στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας. Από πορείες εναντίον των νεοφιλελεύθερων μέτρων μέχρι κριτική πατριδογνωσίας σε ξενόφερτα και ξενοκίνητα περιοδικά για το ποιόν του τίμιου κι εργατικού λαού μας. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν θα μας απασχολήσει στο παρόν ποστ. Ένα έλασσον θέμα, σε σχέση με τα προαναφερθέντα, απ'αυτά τα μικρά και καθημερινά που σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όμως και κάνουν τη φλέβα στον αριστερό σου κρόταφο να πετάει (αυτό μου συμβαίνει στ'αλήθεια, δεν ξέρω αν προέρχεται από τα νεύρα ή από την χειμερία γρίπη που με κατατρύχει).
Για να μην μακρυγορώ, σήμερα διάβαζα, όπως και πολλοί συνάνθρωποί μου, αυτό. Πρόκειται για ένα κείμενο με θέμα την απόλυση Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Άγρα και τη σταση των διανοουμένων. Δεν με απασχολεί η ουσία του κειμένου. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί (εγώ τυχαίνει κιόλας να ανήκω στην πρώτη κατηγορία), αλλά έχω τρία κομβικά προβλήματα:
Το πρώτο έχει να κάνει με δικό μου κόλλημα με τα ράουντ-μαίηλς. Ο τύπος έστειλε σήμερα χιλιάδες μαίηλς με το κείμενό του. Άπειρα όμως. Ο κάθε πικραμένος που νομίζει ότι έχει γράψει το νέο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, θεωρεί υποχρέωση να σπαμάρει το άπαν σύμπαν με τις σοφίες του. Όλοι γράφουμε τον πόνο μας, αλλά δεν τον στέλνουμε σε όλες μας τις επαφές και σε όλες τις λίστες που ξέρουμε. Φροντίζουμε να γράψουμε κάπου τη γνώμη μας (στο βλογ, σε κάποια λίστα ή έντυπο) και θεωρούμε ότι οι πεφωτισμένοι ομόγλωσσοι θα σπεύσουν να μας διαβάσουν, να αναγνωρίσουν το πηγαίο ταλέντο μας και την το αναμφισβήτητο δίκιο μας. Δεν κοινωνούμε όμως το ψώνιο μας σε εκόντες άκοντες, για να αυξήσουμε την αναγνωσιμοτητά και την αναγνωρισιμότητά μας, χώρια το ντόρο που ελπίζουμε να επιφέρουμε.
Δεύτερον, το υστερόγραφο, το οποίο και παραθέτω αυτούσιο: Το κείμενο δόθηκε για δημοσίευση στα «Ενθέματα» της Αυγής -από όπου είχα στο παρελθόν ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας- στις 22-2-2010. Δύο ημέρες μετά με ενημέρωσαν ευγενικά ότι δεν μπορούν να το δημοσιεύσουν. Καλό είναι, στις αρχές του 21ου αιώνα, να θυμόμαστε όλοι ότι ο σταλινισμός είναι κυρίως νοοτροπία και λιγότερο ιδεολογία…
Tο γεγονός και μόνο ότι ένα άρθρο κόβεται από μια εφημερίδα, αρκεί για να επιφέρει χαρακτηρισμούς όπως σταλινικός/φασίστας/ρατσιστής για τους πάντες και τα πάντα. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζουμε ελαφρά τη καρδία σταλινικό οτιδήποτε δεν μας αρέσει ή κάτι με το οποίο διαφωνούμε. Και εμείς γελοιοποιούμαστε και ο Στάλιν χάνει το νόημά του. Από πότε χαρακτηρίζουμε σταλινική την εφημερίδα που για οποιονδήποτε λόγο κόβει ένα άρθρο; Αν ο ίδιος άνθρωπος έστελνε το άρθρο του στην Ελευθεροτυπία ή στην Καθημερινή θα θεωρούσε σχεδόν βέβαιο και απολύτως σεβαστό ότι θα κοβόταν, αλλά η Αυγή αντιμετωπίζεται ως σκουπιδοτενεκές που όλα τα δημοσιεύει. Ο μόνος λόγος που κάτι κόβεται είναι, κατά τον Δεσποινιάδη, ο σταλινισμός. Το ότι έτσι κι αλλιώς κάποια άρθρα κόβονται δεν τον αφορά, γιατί το δικό του άρθρο είναι όπως είπαμε, το νέο Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Τρίτον και εξοργιστικότερον, ο Δεσποινιάδης διατείνεται ότι το κείμενό του δεν δημοσιεύτηκε στα Ενθέματα της Αυγής γιατί οι των Ενθεμάτων είναι σταλινικοί. Μάλιστα. Καμία αντίρρηση δεν θα είχα, αν ο συντάκτης του συμπαθούς (κατά τα λοιπά) άρθρου δεν αποσιωπούσε τα γεγονότα, τα οποία γνωρίζω (ως μη όφειλα) εντελώς συμπτωματικά και έχουν περιληπτικά ως εξής: ο Δεσποινιάδης στέλνει το κείμενό του στα Ενθέματα. Του απαντάνε ότι δεν θα μπει γιατί ο υπεύθυνος των Ενθεμάτων γράφει γι'αυτή την Κυριακή άρθρο για το ίδιο θέμα (και υπέρ του Παλαιστίδη), αλλά ότι μπορεί να μπει συντομευμένο στην κύρια ύλη. Η απάντηση του Δεσποινιάδη ήταν να χαρακτηρίσει τα Ενθέματα σταλινικά. Το επίθετο σταλινικά είναι αυτό που τελικά μένει στ'αυτιά του καλοπροαίρετου αναγνώστη. Η άποψη του Δεσποινιάδη μετράει (αν η πραγματικότητα άλλωστε δε συμφωνεί μ'αυτήν, τόσο το χειρότετο για την πραγματικότητα) γιατί ποιος έχει τον χρόνο και τη διάθεση να ψάχνει τι στ'αλήθεια συνέβη. Αλλά όπως λέει και ο σοφός, κατά τα άλλα, λαός μας: ρίχνει ο τρελός μια πέτρα στο πηγάδι και σαράντα τρέχουν για να τη βγάλουν. Συγχύστηκα πάλι βραδιάτικα...
Για να μην μακρυγορώ, σήμερα διάβαζα, όπως και πολλοί συνάνθρωποί μου, αυτό. Πρόκειται για ένα κείμενο με θέμα την απόλυση Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Άγρα και τη σταση των διανοουμένων. Δεν με απασχολεί η ουσία του κειμένου. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί (εγώ τυχαίνει κιόλας να ανήκω στην πρώτη κατηγορία), αλλά έχω τρία κομβικά προβλήματα:
Το πρώτο έχει να κάνει με δικό μου κόλλημα με τα ράουντ-μαίηλς. Ο τύπος έστειλε σήμερα χιλιάδες μαίηλς με το κείμενό του. Άπειρα όμως. Ο κάθε πικραμένος που νομίζει ότι έχει γράψει το νέο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, θεωρεί υποχρέωση να σπαμάρει το άπαν σύμπαν με τις σοφίες του. Όλοι γράφουμε τον πόνο μας, αλλά δεν τον στέλνουμε σε όλες μας τις επαφές και σε όλες τις λίστες που ξέρουμε. Φροντίζουμε να γράψουμε κάπου τη γνώμη μας (στο βλογ, σε κάποια λίστα ή έντυπο) και θεωρούμε ότι οι πεφωτισμένοι ομόγλωσσοι θα σπεύσουν να μας διαβάσουν, να αναγνωρίσουν το πηγαίο ταλέντο μας και την το αναμφισβήτητο δίκιο μας. Δεν κοινωνούμε όμως το ψώνιο μας σε εκόντες άκοντες, για να αυξήσουμε την αναγνωσιμοτητά και την αναγνωρισιμότητά μας, χώρια το ντόρο που ελπίζουμε να επιφέρουμε.
Δεύτερον, το υστερόγραφο, το οποίο και παραθέτω αυτούσιο: Το κείμενο δόθηκε για δημοσίευση στα «Ενθέματα» της Αυγής -από όπου είχα στο παρελθόν ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας- στις 22-2-2010. Δύο ημέρες μετά με ενημέρωσαν ευγενικά ότι δεν μπορούν να το δημοσιεύσουν. Καλό είναι, στις αρχές του 21ου αιώνα, να θυμόμαστε όλοι ότι ο σταλινισμός είναι κυρίως νοοτροπία και λιγότερο ιδεολογία…
Tο γεγονός και μόνο ότι ένα άρθρο κόβεται από μια εφημερίδα, αρκεί για να επιφέρει χαρακτηρισμούς όπως σταλινικός/φασίστας/ρατσιστής για τους πάντες και τα πάντα. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζουμε ελαφρά τη καρδία σταλινικό οτιδήποτε δεν μας αρέσει ή κάτι με το οποίο διαφωνούμε. Και εμείς γελοιοποιούμαστε και ο Στάλιν χάνει το νόημά του. Από πότε χαρακτηρίζουμε σταλινική την εφημερίδα που για οποιονδήποτε λόγο κόβει ένα άρθρο; Αν ο ίδιος άνθρωπος έστελνε το άρθρο του στην Ελευθεροτυπία ή στην Καθημερινή θα θεωρούσε σχεδόν βέβαιο και απολύτως σεβαστό ότι θα κοβόταν, αλλά η Αυγή αντιμετωπίζεται ως σκουπιδοτενεκές που όλα τα δημοσιεύει. Ο μόνος λόγος που κάτι κόβεται είναι, κατά τον Δεσποινιάδη, ο σταλινισμός. Το ότι έτσι κι αλλιώς κάποια άρθρα κόβονται δεν τον αφορά, γιατί το δικό του άρθρο είναι όπως είπαμε, το νέο Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Τρίτον και εξοργιστικότερον, ο Δεσποινιάδης διατείνεται ότι το κείμενό του δεν δημοσιεύτηκε στα Ενθέματα της Αυγής γιατί οι των Ενθεμάτων είναι σταλινικοί. Μάλιστα. Καμία αντίρρηση δεν θα είχα, αν ο συντάκτης του συμπαθούς (κατά τα λοιπά) άρθρου δεν αποσιωπούσε τα γεγονότα, τα οποία γνωρίζω (ως μη όφειλα) εντελώς συμπτωματικά και έχουν περιληπτικά ως εξής: ο Δεσποινιάδης στέλνει το κείμενό του στα Ενθέματα. Του απαντάνε ότι δεν θα μπει γιατί ο υπεύθυνος των Ενθεμάτων γράφει γι'αυτή την Κυριακή άρθρο για το ίδιο θέμα (και υπέρ του Παλαιστίδη), αλλά ότι μπορεί να μπει συντομευμένο στην κύρια ύλη. Η απάντηση του Δεσποινιάδη ήταν να χαρακτηρίσει τα Ενθέματα σταλινικά. Το επίθετο σταλινικά είναι αυτό που τελικά μένει στ'αυτιά του καλοπροαίρετου αναγνώστη. Η άποψη του Δεσποινιάδη μετράει (αν η πραγματικότητα άλλωστε δε συμφωνεί μ'αυτήν, τόσο το χειρότετο για την πραγματικότητα) γιατί ποιος έχει τον χρόνο και τη διάθεση να ψάχνει τι στ'αλήθεια συνέβη. Αλλά όπως λέει και ο σοφός, κατά τα άλλα, λαός μας: ρίχνει ο τρελός μια πέτρα στο πηγάδι και σαράντα τρέχουν για να τη βγάλουν. Συγχύστηκα πάλι βραδιάτικα...
8 σχόλια:
Καλημέρα Κ1
χτες το βράδυ το διάβαζα στο buzz και είχα μείνει σύξηλη! Και να φανταστείς πως δεν έγραφε (ή δεν θυμάμαι εγώ να έγραφε για ενθέματα) που θα τα είχα πάρει ακόμα παραπάνω!
Γνωρίζοντας πολύ καλά την Αυγή τα τελευταία 2 χρόνια, μόνο για λογοκρισία δεν θα μπορούσα να την κατηγορήσω! Μερικές φορές μάλιστα (όπως π.χ. τις προάλλες που έβαλε το κείμενο υποστήριξης στην Αγρα) θεωρώ πως θα μπορούσε να κόβει και μερικά κείμενα!
Αλλά το αξιοπερίεργο για μένα είναι πως αντί αυτομάτως να πω "αποκλείεται" αποφάσισα πως σήμερα θα ψάξω να δω τι συνέβη (αμφιβολίες, σε μένα που ξέρω καλά αυτή την εφημερίδα). Όποιος και όποια άλλη το διάβασαν και δεν έχουν κάποια σχέση με την εφημερίδα, τότε η λάσπη του "σταλινισμού" σίγουρα θα βρήκε πρόσφορο έδαφος!
Μπράβο που τα πήρες!
Δηλώνω θύμα του άρθρου. Μη παραξένεψε πάρα πολύ η άρνηση της Αυγής να δημοσιεύσει το κείμενο. Και φυσικά δεν έχω τρόπο να το ψάξω; Πώς θα μπορούσα εγώ να έχω πρόσβαση στη σύνταξη της εφημερίδας; Κι εγώ και πολλοί άλλοι. Επειδή έκανα μπαζ το κείμενο απότ Danger.few, θα προσθέσω στο ίδιο μπαζ και το δικό σου. Ελπίζω να το δει αρκετός κόσμος.
Πάντως, το άρθρο είναι σωστό, προσωπικά συμφωνώ με όσα γράφει.
Μπαλόνη, δυστυχώς τη νηφάλια αντίδρασή σου δεν την είχαν όλοι, ούτε καν οι περισσότεροι αποδέκτες του κειμένου. Εδώ το tvxs (ο εκατομμυριοστός αποδέκτης φαντάζομαι) που δημοσιεύει σήμερα το κείμενο, περιορίζεται στο να δηλώσει άγνοια γιατί το ωραίο αυτό ένθετο των Ενθεμάτων έκοψε το άρθρο. Η σοβαρή και ανεξάρτητη δημοσιογραφία δεν μπήκε καν στον κόπο να σηκώσει ένα τηλέφωνο για να ρωτήσει τι έγινε.
Κρότκαγια, αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Ότι ο κάθε αποδέκτης δεν αναμένεται να κάνει έρευνα για την ακρίβεια των χαρακτηρισμών, ούτε μπορεί να μυρίσει τα νύχια του για το τι συνέβη. Με εξοργίζει όμως η λαθροχειρία τού να λες μισές αλήθειες και να αποκρύπτεις συνειδητά τα γεγονότα για να πουλήσεις εναλλακτικότητα και αντισυστημισμό.
Όσο για την ουσία του άρθρου, δεν διαφωνώ, αλλά υπάρχουν κείμενα πολύ πιο καλογραμμένα και με σαφώς πιο εκλεπτυσμένη φρασεολογία και επιχειρηματολογία. Εγώ ξεχώρισα π.χ. αυτό http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4620&Itemid=32
Ό,τι και να λέει πάντως το περιεχόμενο, μου φαίνεται αδιανόητη η δυσφήμηση ενός εντύπου (του όποιου εντύπου)με τέτοιες χοντράδες.
Έλαβα του κείμενο του κ. Δεσποινιάδη, μαζί με το γνωστό υστερόγραφο, μέσω μιας λίστας στην οποία είμαι γραμμένη. Την επομένη, από την ίδια λίστα, έλαβα την απάντηση του υπεύθυνου των Ενθεμάτων. Την παραθέτω.
Το κείμενο του Κ. Δεσποινιάδη στάλθηκε στις αρχές της εβδομάδας στα «Ενθέματα» της «Αυγής». Είπαμε στον συγγραφέα ότι δεν μπορούσαμε να το δημοσιεύσουμε γιατί, απλούστατα, στα «Ενθέματα» θα υπήρχε κείμενο για το ίδιο ζήτημα, γραμμένο μάλιστα από εμένα επιμελητή (δημοσιεύεται αυτή την Κυριακή, 28.2). Νομίζουμε ότι ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι σε ένα ένθετο οχτώ σελίδων είναι εύλογο να μην υπάρχουν δύο ολοσέλιδα κείμενα για το ίδιο ζήτημα. Γι’ αυτό και προτείναμε στον Κ. Δεσποινιάδη το άρθρο του να δημοσιευθεί, συντομευμένο, στην κυρίως ύλη της εφημερίδας.
Ως απάντηση, ο Κ. Δεσποινιάδης επέλεξε να καταγγείλει παντού τα «Ενθέματα» για «σταλινισμό».
Στρατής Μπουρνάζος
επιμελητής των «Ενθεμάτων» της «Αυγής»
Let's Buzz...
Το κείμενο του Κ.Δ. ήταν 1070 λέξεις. (Ενδεικτικά, το άρθρο του Μπουρνάζου ήταν 670 αν θυμάμαι καλά). Του ζητήθηκε να το περιορίσει στις 500. Ίσως αυτό να ήταν πρόσχημα της Αυγής, ίσως να ήταν ειλικρινές. Πάντως, με εντυπωσιάζει ότι ο ΚΔ όχι μόνο δεν έκανε κάποια δημιουργική αντιπρόταση (π.χ. δημοσίευση συντομευμένης έκδοσης στην εφημερίδα, πλήρους στην ηλεκτρονική σελίδα), αλλά και έσπευσε να καταγγείλει την Αυγή για σταλινισμό, *αποκρύπτοντας ότι είχε γίνει όλη αυτή η συζήτηση*
Οφείλω να συμπληρώσω κι εγώ από προσωπική εμπειρία (φιλοξενία κειμένων μου μόλο που δεν ανήκω πλέον στο χώρο) ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το δημοκρατικό ήθος και το ανοικτό πνεύμα του επιμελητή των ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ Στρατή Μπουρνάζου. Σας επισημαίνω, πάντως, για το θέμα Παλαιστίδη και το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη. http://www.triaridis.gr/keimena/keimD064.htm Read κι ερεύνα λοιπόν!
Πολλά θα μπορούσε να καταλογίσει κανείς στην Αυγή, κυρίως εφεκτική ή ισορροπιστική στάση στο θέμα του Παλαιστίδη. Αυτό από μόνο του όμως δεν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της ως σταλινικής. Καμία εφημερίδα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι επειδή κόβει ένα κείμενο για οποιονδήποτε λόγο. Αυτό που με ενόχλησε βαθιά είναι η κακοήθεια του συντάκτη να προβαίνει σε χαρακτηρισμούς αποκρύπτοντας τα γεγονότα, και μάλιστα να τους κοινοποιεί μονομερώς στους πάντες.
Δημοσίευση σχολίου