Πριν συνεχίσω με την τουρκική κουζίνα, μια κυριακάτικη (διπλή) παρένθεση.
Εδώ θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον θέμα του Ιού (της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας) για τη σχέση μεταξύ ακροδεξιάς και λάιφ στάιλ.
Κι εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο (στα γαλλικά) που βρήκα στη Monde. Είναι σχετικό με την επιλογή που κάνουν ορισμένοι γονείς να διδάσκουν τα παιδιά τους στο σπίτι, αντί να τα στέλνουν στο σχολείο. Δεν ήξερα καν ότι κάτι τέτοιο επιτρεπόταν στη Γαλλία. Προφανώς επιτρέπεται, και πολλοί (ακόμα κι εκπαιδευτικοί) το κρίνουν θετικά. Τι να πω... Πέρασα και τα 13 χρόνια (μετρώντας και το νηπιαγωγείο) του σχολείου νιώθοντας εντελώς εκτός, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ ότι ένα παιδί που δεν πηγαίνει στο σχολείο κινδυνεύει να είναι εντελώς εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Κι ίσως να υπερβάλλω, αλλά μου ακούγεται ως και αρρωστημένο από την πλευρά αυτών των γονιών, που γίνονται οι μόνοι "μεγάλοι" με τους οποίους έχουν επαφή τα παιδιά τους, η μόνη "εξουσία" που γνωρίζουν...
Α, και κάτι άσχετο: είμαι εγώ άσχετη ή/και περίεργη, που όταν μια φίλη μού είπε "το βράδυ έχω κρεβάτι", τη ρώτησα με ποιον, πού τον γνώρισε κλπ.; Δηλαδή των υπολοίπων το μυαλό με το που ακούνε "κρεβάτι" πάει στο "νυφικό κρεβάτι";
Εδώ θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον θέμα του Ιού (της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας) για τη σχέση μεταξύ ακροδεξιάς και λάιφ στάιλ.
Κι εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο (στα γαλλικά) που βρήκα στη Monde. Είναι σχετικό με την επιλογή που κάνουν ορισμένοι γονείς να διδάσκουν τα παιδιά τους στο σπίτι, αντί να τα στέλνουν στο σχολείο. Δεν ήξερα καν ότι κάτι τέτοιο επιτρεπόταν στη Γαλλία. Προφανώς επιτρέπεται, και πολλοί (ακόμα κι εκπαιδευτικοί) το κρίνουν θετικά. Τι να πω... Πέρασα και τα 13 χρόνια (μετρώντας και το νηπιαγωγείο) του σχολείου νιώθοντας εντελώς εκτός, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ ότι ένα παιδί που δεν πηγαίνει στο σχολείο κινδυνεύει να είναι εντελώς εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Κι ίσως να υπερβάλλω, αλλά μου ακούγεται ως και αρρωστημένο από την πλευρά αυτών των γονιών, που γίνονται οι μόνοι "μεγάλοι" με τους οποίους έχουν επαφή τα παιδιά τους, η μόνη "εξουσία" που γνωρίζουν...
Α, και κάτι άσχετο: είμαι εγώ άσχετη ή/και περίεργη, που όταν μια φίλη μού είπε "το βράδυ έχω κρεβάτι", τη ρώτησα με ποιον, πού τον γνώρισε κλπ.; Δηλαδή των υπολοίπων το μυαλό με το που ακούνε "κρεβάτι" πάει στο "νυφικό κρεβάτι";